GÖÇ ÇIĞLIKLARI İSMİ

Küçük yaşta yerimizden yuvamızdan zorunlu olarak göç etmemiz, hayatım, şiirlerim ve ileride yazacağım hikâyeler için önemli bir dönüm noktası olmuştur. Kitabıma göç çığlıkları ismini veriş sebebim de ondan gelmektedir.

GÖÇ ÇIĞLIKLARI

Gökkuşağının bizleri çembere aldığı bir gündü. Bulutlar üstümüzde ağaçlar ise etrafımızda birer yumak oluşturmuştu. Toz duman içerisinde yol alırdık sesiz ve dalgın. O an düşündüm ki, dertlerin bizleri yakıp yıktığı ve içlerimizi tarumar ettiği halde bizler yinede ağlamazdık. Anamızdan öğrendik acıları ve sevinçleri içimize gömmeyi. Eğer bir gün kalbimizi açıp içine baksalar gözyaşlarıyla yeşillendiğini göreceklerdir. Hep hicran gözyaşları ile doludur yüreklerimiz.

Aman, anamda bir zamanlar ağlardı. Ağlardı ama sessizce, ıssız ve derin yerlerde görürdük onu. gözlerinde kuru yaşların dökülmüş olduğunun farkına varırdık. O hiç belli etmek istemese de yüzünde derin yaralar bırakan gözyaşlarından anlardık. Onun gözyaşlarında yüksek sesle ağladığını duymadık. Onun bu gözyaşlarını gördükçe, içimize bir sızıntı düşerdi. Yüreklerimiz parçalanırdı. Ağlamaklı türküler çınlanırdı kulaklarımızda, kuşlar sessiz çığlıklar atardı alacakaranlıklı bir ova başında.

Ben anamın bir çift gözyaşında öğrendim ağlamamayı. Onun bu bir çift gözyaşında çaresizliği, umutsuzluğu gördüm. Sanki uzak diyarlara doğru bir gidişin olacağı seziliyordu Yani bir gurbet havası esiyordu bizim ellerde. Bir gurbet havası diyorum, çünkü o gün veryansın ediyordu dağlar, taşlar. İçlerimizi ürperten kuş çığlıkları vardı. Güneş ışınlarını var gücüyle üstümüze vermeye çalışıyordu. Gündüz gecenin geleceğinden haberdar yavaş yavaş çekilmeye başlamıştı. Yapraklar temaşa görüntüleriyle, o ufacık halleriyle adeta güneşe meydan okuyorlardı. Yollar bitmek tükenmek bilmiyordu. Bize dargın olduklarını her hallerinden sezdiriyorlardı. Her gün kana kana su içtiğimiz yılların çeşmesi, o gün suskun

Dururdu. Yaz aylarında ümit kaynağımız olan, içinde hep yüzdüğümüz dere acı bir ses çıkartıyordu. İniltisi bir insanın inlemesi gibiydi. Bu ses beynimizde yankılanıyordu. Gökyüzünde kat kat olmuş bir çift bulut, damla damla ayrılık gözyaşlarını üstümüze akıtmaya başlamıştı. Koyun sürümüz sessiz ve dalgın yol alırdı. Koyunlar her zaman sessiz ve dalgın olurlar ama bugünkü dalgınlıkları bir başka kokuyordu. Her gün koşup eğlendiğimiz, sürünün ardından kavallar çaldığımız mor dağlar, neredeyse üzerimize yürüyeceklerdi.

Evimiz ise bir ana kuşun yavrusunu bir şahinin pençelerine kaptırmış olması gibi inler inler dururdu. Sanki san ki boş bir beşiği sallar gibiydi.

Damda düşen bir iki damla toprak, adeta evimizin son gözyaşları gibiydi ve bir özlem kokuyordu o toprak.

Esen badı saba saçlarımızı okşar, sanki kulaklarımıza bir şeyler fısıldamaya çalışıyordu veya fısıldamak istiyordu.

Hele bir namazlık taşı vardı ki bir ceviz ağacının dibinde, her zaman gölgelik olurdu. O bile tatlı ve temaşa haliyle bizleri muhayyer bırakıyordu. Keklikler gelmişti mor dağların başına, bir türkünün melodisini çağrıştırıyorlardı.(ne olur dönün köylere)

NE OLUR DÖNÜN KÖYLERE 1

Ayağım kana bulandı,

Gözlerime yaş dolandı,

Evim ocağım sallandı,

Ne olur dönün köylere.

Herkesin söndü ocağı,

Bulamazsın ana kucağı,

Kaybettim bir yavrucağı,

. Ne olur dönün köylere.

Benimde bir yuvam söndü,

İşlerim tersine döndü,

İki yavrucağımda öldü,

Ne olur dönün köylere.

Kışı bastı üzerime,

Hayat gelmez dizlerime,

Doldu yaş gözlerine,

Ne olur dönün köylere.

Sizin için çok ağlarım,

Dermansız yaram bağlarım,

Irmak olup sel çağlarım,

Ne olur dönün köylere.

Köyleri süpürdüler,

Beni dağlara sürdüler,

Halim görüp çok güldüler,

Ne olur dönün köylere.

Bir zamanın ağaları,

Toprak satan mir beyleri,

Şimdi tüfekli elleri,

Ne olur dönün köylere.

Dağın başında beklerim,

Gam kervanını gözlerim,

Derde bin derdi eklerim,

Ne olur dönün köylere.

Neden benim bahtım kara,

Aşılmaz ayakla yara,

Kimse yok yaram sara,

Ne olur dönün köylere.

KAYA Aslan sen nerdesin,

Ne oldu hangi yerdesin,

Gurbette mi sılada mısın?

Ne olur dönün köylere.

Anam arkasına bakardı ve gözlerinde kuru kuru yaşlar süzülürdü.

Babam ise ağlamaz gibi görünsede, bütün gam ve keder onun sırtına yüklenmişti. Boynunu büküp dalgın dalgın yol alırdı. Hani yağmur yağmadan önce kara kara bulutlar oluşur ya, işte babamın gözlerinde o karartıları, çaresizliği ve umutsuzluğu gördüm. Çaresizlik ve umutsuzluk zaten gurbeti, acıyı ve kederi yaratır. Gurbet de beklemeyi, özlemi yaratır.

Dem bu dem ya anladım; anladım ki bu tabiatın bizlere söylemek istediği bir şey var. Bu kuşların, bu mor dağların bizlere söylemek istediği bir şey var. Meğerki bu da ‘ GÖÇ ‘ imiş. Ah bu ‘’göç’’ Kelimesi bile can sıkar. İnsanın boğazında bir yutkunma meydana getirir. Yeni insanlar, yeni topraklar, yeni dağlar, taşlar… Ne zormuş be oğul ne zor.

İnsanın sırtına yüklenir birden acı ve keder. Bu gurbet öyle ki saçının bir teli düşse, insan onu bile almak ister. Gurbetlik çekmesin diye, ayrılık yaşamasın diye oğul.

Bu dem o demdir ki, yoksulluk başlar, çaresizlik başlar ve en önemlisi yeni bir hayat başlar.

İşte biz öyle bir zamanda yol alırdık. Issız yerlerde, alacakaranlıklı yollardan geçtik sessiz ve üzgünce. Gözlerimizde hep yaşlar akardı. Ayrılık gözyaşları hep akıp gidecekti bu yollarda. Her dem devam edecekti bu hicran gözyaşları.

O an bir anama, birde babama baktım. Anam ağlamamak için yüzünü çevirirdi hep bizden, babam ise sırtını yaslamış yastığına, öylece dona kalmıştı. Ama her soluk alıp verişinde bile ağlamaklı olduğu seziliyordu. Arkamızda bir toz yükseliyor bizleri içine alıp tekrar bırakıyordu. Gözlerimize dokunup ince ince yaşlar dolduruyordu. Sanki yağmur getiren bulutlar gibi.

Çok zor bir muammanın içerisinde bırakıldık. Zaten dünyaya gelişimiz bir gurbetti, şimdi ise yaşayışımız bir gurbet olacaktı.

HAKİMOĞLUYUM

Ne güneşim nede ayım,

Karda çamurda yayayım,

Ben Hâkim oğlu Kaya’yım

Herkes böyle bilsin beni.

İki gözyaşı ile bir yoldum,

Bir damla iken göl oldum,

Akan gözyaşı ile doldum,

Herkes böyle bilsin beni.

1

DİNLE DOSTUM

Zemheri yaylası sandığın yerde,

Güller şahlanır, bülbüller söyleşir.

Ozanlar divanı kurduğu yerde.

Abidler susar, telleri söyleşir.

Dağın yamacındaki iki göze,

Sırt sırta verip de akarlar düze.

Selam gelince bağistandan size.

Güller şahlanır, bülbüller söyleşir.

Çeşme başındaki iki maralı,

Avcı tutsak etmiş biri yaralı,

Ceylan yarasını göze saralı,

Marallar şahlanır, ceylan söyleşir.

İrem’in bağlarını gezdiğim an,

Sazımda elimde kurulmuş divan,

Meydana da Aslan geldiği zaman,

Sazlar susar ve telleri söyleşir.

2

BİNGÖL DEPREMİ

Bahar ayı Bingöl dillere düştü.

Talan oldu halkı yollara düştü.

Herkes evden oldu, gurbete göçtü.

Kurban olam Allah, bitti Bingöl’üm.

Bir ana ağlıyor yavru belinde,

Oğlu ölmüş, düşürmez ki dilinde.

Bir babada koşar, kürek elinde.

Kurban olam Allah, bitti Bingöl’üm.

Çeltik suyu da harabeye döndü,

Onlarca öğrenci canını verdi.

Türkiye’m yaralı onlarla öldü.

Kurban olam Allah, bitti Bingöl’üm.

Kaya Aslanım bağrındır yaralı,

Felek öcün aldın, olduk karalı,

Bir bez bulun, şu Bingöl’ü saralım.

Kurban olam Allah, bitti Bingöl’üm.

BEN DE OKUMALIYDIM

Ahu zarım, geçmişime ederim figan,

Neden ben okumadım cahil kaldım diye?

Beynim tarumar olmuş, aklım ise ziyan

Neden ben okumadım, cahil kaldım diye?

Muhayyer kaldım, şu cahilliğin derdinden,

Okumamışlığın, zorbalığın peşinden

Çarkı kırık şu virane toplum içinden,

Neden ben okumadım, cahil kaldım diye?

Abidllerden uzağım, dağların başında

Her gün dolaşır oldum, bir sürü peşinde.

Ağardı saçlarım, on beş yirmi yaşında,

Meğer ben okumadım, cahil kaldım diye?

Kimi bir öğretmen, kimi bir doktor oldu.

Herkes bir bir bunların etrafına vardı.

Yalnız bıraktılar beni, gözlerim doldu.

Meğer ben okumadım, cahil kaldım diye?

Beni hiç soran yok, boşa ağlarım ana.

Neler etti dostlarım, neler etti bana.

Yaprak misali savurdular dört bir yana,

Meğer ben okumadım, cahil kaldım diye?

Oğul Aslan, senin bu pişmanlığın boşa,

Ne olur okul oku, adam gibi yaşa.

Yalnızlık sırdaşı olma, şu dağa taşa

Sonra yalnız kalırsın, sen bir cahil diye?

RÜZGÂRIN TÜRKÜSÜ

Sen hiç duydun mu rüzgârın

Türkü okuduğunu,

Irmak ve pınarların ise

Ona eşlik ettiğini,

Ben duydum,

Ve şahit oldum.

Akşam gümüş rengine bürünmüştü.

Rüzgârdan bir uğultu geliyordu,

Yapraklarda bir kımıldama vardı.

Sanki sarı teli okşarcasına bir ses,

Irmak ve pınarlar da ona uymuştu.

Kulak verip dinlemeye başladım,

Birbirlerine eşlik ediyorlardı.

Rüzgâr, sanki ayrılık türküsünü okuyordu

Gecenin alacakaranlığında,

Sessiz ve dingin

Ben de o an yaktım şu meletti.

Dumanı daha tütmemişti ki,

Başka dinleyenlerin de olduğunu gördüm.

Yıldızlar, ay ve gece.

Onlar her akşamki dinleyicilerdi.

Ben ise yeni bir dinleyici,

Sadece ve sadece

Güneş duyamıyordu bunları,

Çünkü güneş daima uzak kalırdı,

Bu gecelerden,

Lakin o tatlı bir uykuya çekilirdi, aceleden.

Ya görmek istemezdi,

Ya da bıkmıştı bu gecelerden.

Ben ise sigaramı yakıp

Yaslandım bir ömürlük ağaca,

Dinliyordum, bu muhteşem geceyi

Dinliyordum,

Sessiz ve sakin

Bir sabah oluncaya kadar,

Oluncaya kadar.

SENİ SEVDİM SEVELİ

Seni sevdim seveli,

Kan kustum Dicle ve Fırat’a.

Sahra çöllerinde ciritler attım,

Meydanlar okudum Nemrut ile Ararat’a.

Mavzerlere göğüs gerip,

Ummanları bir birine kattım.

Rüzgârla dans edip,

Ortalığı tarumar ettim.

Ta Viyana dan ,Semer Kant’a at sürdüm.

Kanlı hançer izlerini sırtımda gördüm.

Ve ıssız çöllere düştüm.

Ta ki sen baldıran zehiri ile

Gelinceye kadar,

Elindeki o baldıran zehrini

Kana kana içtim.

Yine ölmedim.

Azrail ile savaştım.

Susuz çöllerde,

Zindanlara düştüm.

Bin yıl güneş, ay ve yıldızlar görmedim.

Yine yaşadım.

Senin için,

Bir bulut gibi hüzün doldum.

Ağlayacak topraklar bekledim.

Yıkılmadım,

Bir Alamut Kalesi gibi,

Sapa sağlam durdum.

Etrafımı yakıp yıktım

Tarumar ettim.

Tozu dumana katıp,

Aşılmaz yollara düştüm.

Sevginle etrafımı örüp,

Yinede düzlere çıktım.

Yıkılmadım,

Yılmadım,

Çünkü çünkü

Hep senin için

Senin hayalin ile yaşadım.

Senin için yaşadım.

Yaban gülüm.

Senin için.

ŞU SİGARA MELETİ

Yine dertlerimle boğuşuyorum,

Ne gündüzüm gündüz nede gecem gece.

Hazırladım kendi fermanımı, ellerimle

Ölümü bekliyorum, sıradan ve sadece.

Bu meletti, bir dost olarak tanımıştım.

Bütün yalnızlığımda ve kötü günümde,

O ise yüreğimi kararttı, hüzünlendirdi beni.

Hem iyi günümde, hem de kötü günümde.

Sıkıldığımda hemen ona sarıldım,

Kendisi olmadığı an, küser darılırdım.

Bazen onsuzluktan kızar, asabi olurdum.

Hiç kimseyi dinlemez, etrafıma saldırırdım.

Sonra düşündüm bir an, kendi kendime

Dedim ki bunun bir hayrı yok bana,

O zaman derman buldum, şu derdime

Bıraktım kahpeyi, içmem bundan sonra.

YİNE GİDİYORUM

Yine gidiyorum,

Burcu burcu sevda kokan yerlere.

Elimde sigaram,

Önümde çayım,

İçiyorum.

İçiyorum,

Kör talihten, sevdasızlıktan

Biliyorum,

Öldürecek beni bu kalleş,

Ama yinede içiyorum,

Dertlerimi unutabilmek için.

Sonra bir an kendime gelip,

Yine yol alıyorum,

Sevdasızlığa doğru.

Görünmek istemiyorum

Hiç kimseye,

Yeşil vadilerden bir yol

Alıyorum, sessiz ve sakin.

Dargınım,

Kendi kendime,

Şu âleme,

Bıktım artık fitne fesattan,

Gidiyorum.

Gelmem bir daha,

Tövbeler ettim.

Dönmem bir daha.

Dönmem bir daha.

GEL SEVDİĞİM

Bumu bizim muradımız,

Yükseliyor feryadımız,

Unutulmaz hiç şanımız,

Gel sevdiğim, duy sevdiğim.

Çığı düşer canı alır,

Yiğit ölür şanı kalır,

Nicesini derde salar,

Gel sevdiğim, duy sevdiğim.

Beyaz gelin bizi kapar,

Nice yiğit bizden kopar,

Bilinmez yollara sapar,

Gel sevdiğim, duy sevdiğim.

Bingöl’ümün bağlarına,

Çıkayım hep dağlarına,

Selam benden sağlarına,

Gel sevdiğim, duy sevdiğim.

ANADOLUNUN GÜLLERİ

Nede güzel çiçek açmış,

Anadolu’nun gülleri.

Etrafına neşe saçmış,

Anadolu’nun gülleri.

Al rengi kana bürünmüş,

Ardı ardına dizilmiş,

Adına ünler yazılmış,

Anadolu’nun gülleri.

Güzel için bağda açar,

Yiğit için dağda açar,

Bu âlemi çağda açar,

Anadolu’nun gülleri.

Bahçeye sevinci katar,

Yiğide övüncü katar,

Güzele görücü katar,

Anadolu’nun gülleri.

KAYA Aslandır yaralı,

Gül de derdinde hem karalı,

Boynu bükük tek sıralı,

Anadolu’nun gülleri.

ÇOBAN VE GÜL

Acayip bir çoban vardı,

Yufka yürekli ve eli dardı.

Erzakını ve kavalını yanına alıp,

Uzunca bir yola daldı.

Sürüsü yol alırdı,

Sessiz ve sakin

Issız bir ovaya geldiler.

Kartal ve kurtların sesi duyulurdu,

Çobanda ikide bir arkasına bakar,

Neredeyse korkudan bayılırdı.

Topladı körpe kuzuları bir yerde,

Ardı ardına dizmeye başladı.

Zağar bir köpeği vardı.

Açlıktan eli ayağı büzülmüştü.

Onu sürünün ardına koydu.

Nice dağları ve taşları aşıp,

Şerefin ıssız derinliklerine vardılar.

Orada yem yeşil bir yere koyuldular,

Sürü o an hayat bulmuştu.

Dem onların demi olmuştu.

Çoban ise bekledi belli bir zaman,

Ve bir ağacın dibine geçip,

Dinlenmeye başladı.

O an ağaç üstünde olan bülbül,

Bütün olanları seyre dalmıştı.

Lakin orada gülünü izlemekteydi.

Çoban ona doğru gelen bir koyuna,

Yanındaki gülü koparıp vermek istedi.

Koparmasına kopardı ama

Koyun o gülü istemedi.

Lakin tanıyordu,

Bülbülün yareni olduğunu,

Ve aşklarının dillere destan olduğunu

Bülbülünde dalda gözyaşları,

İçerisinde olduğunu gördü.

Çobanın yaptığına hayret kaldı.

Başını eğip yoluna gitti.

Sonra çoban farkına vardı.

Çömelip Allahtan affını diledi.

Kavalını eline alıp,

Dertli dertli bir türkü yaktı.

Sesi

Şerefin ıssızlıklarında yankılanmaya başladı.

Çoban türküleri yankılanır oldu

Bu yaylada.

ANADOLU BÜLBÜLLERİ

Anadolu bülbülleri,

Biri candır biri canan.

Mis gibi kokar gülleri,

Biri candır biri canan.

Anadolu bülbülleri,

Biri yaprak biri insan,

Nede güzeldir elleri,

Biri tutan biri alan

Anadolu bülbülleri,

Biri derttir biri derman.

Nede güzeldir dizleri,

Biri kanan biri şifan

Anadolu bülbülleri,

Biri yerde biri dalda

Öter durmazdı dilleri,

Biri dertli biri darda

Anadolu bülbülleri,

Biri yardır biri aslan.

Unutulmaz türküleri,

Biri bülbül biri canan

KABRİSTAN

Unutulmaz hiçbir anı,

Gel de gör şu kabristanı.

Durmadan alıyor canı,

Gel de gör şu kabristanı.

Herkesin yolu düşecek,

Kimi ağlayıp kimi gülecek,

Nice yiğitler göçecek,

Gel de gör şu kabristanı.

Ağlayan bebeği alır,

Nicesini derde salır,

Hep acımasızca kalır,

Gel de duy şu kabristanı.

Nice şahı paşa gitti,

Hep emekler boşa gitti,

Şehitlerde coşa gitti,

Gel de gör şu kabristanı.

Can aldırır her insana,

Yiğit doyamaz vatana,

Kucak açar sana bana,

Gel de gör şu kabristanı.

Vurgun yedim dağa taşa,

Akan gözümdeki yaşa,

Oğul Aslan derdim başa,

Gel de gör şu kabristanı.

ŞU ADAMIN HALİNE BAK

Ne hainsin zalim felek,

Şu adamın haline bak.

Elinde kırık bir değnek,

Şu garibin haline bak.

Kim bilir ne perişandır,

Gönlü yara yüzü kandır,

O da bizim gibi insandır,

Şu adamın haline bak.

Kendimizi beğenmişiz,

Dünya bizimdir sanmışız

Fakirleri hor görmüşüz,

Şu adamın haline bak.

Belli oda çok üzülür,

Boynu bükük hep gezinir,

Yavrusuz yanar büzülür,

Şu garibin haline bak.

Aslanım bu nedir diyor,

Uzanmış yerde yatıyor,

Yarama oklar batıyor,

Şu adamın haline bak.

ŞEREF YAYLASI

Koyunu olan yaylaya yerleşir,

Kuzuları narin narin meleşir,

Çobanları saza vurur dertleşir,

Şeref yaylası dedikleri yerde

Yazın göç gelir, hem de katar katar.

Yollarda yürürüz, dikenler batar.

Acı hiç bilmeyiz, yürekte yatar.

Şeref yaylası dedikleri yerde

Yaylamızın suyu soğuk akıyor,

Merası var insan içi yakıyor,

Yar uzaktır, hiç yüzüme bakmıyor.

Şeref yaylası dedikleri yerde

Aslan derki güzelim şeref sana,

Dert ekleme ne olur candan cana,

Kan dökülmüş, büyük vatandan yana,

Şeref yaylası dedikleri yerde

BİZİM ELİN GÜLÜ ÇİÇEĞİ

Bizim elin gülü çiçeğini ararsan,

Bilesin ki ancak, yeşil gözlü yar olur.

Eğer giydiği beyaz gelinliği sorarsan,

Bilesin ki ancak, mor dağlardaki kar olur.

Yağmur yağıp tenine değdiği zaman,

İncinir dertten ahu zar olur.

Utanıp ah vah ederse o an,

Bilesin ki ağlaşıp tarumar olur.

DİVANE BÜLBÜL

Toprak beyaz gelinliği giyerken,

Hicran gözyaşları, dökerdi bülbül.

İrem’in bağları güller açarken,

Dağın yamacında öterdi bülbül.

Bulutlar hüzün yaşları dökerken,

Toprak yeşillenirdi, açardı gül.

Rüzgâr kuru toprakla dans ederken,

Kanlı gözyaşları dökerdi bülbül.

Şeref yaylasına vardığım zaman,

Havalanır yüksek uçardı bülbül.

Karlı dağlara karlar yağdığı an,

Dalından donup ölmüştü, o bülbül.

SENİN SAÇLARIN

Bir pınarda akan şelaleleri andırırdı.

Ninni söylercesine sesiz ve sakin.

Otururduk seninle

Akşamın serinliğinde,

Bir pınar başında

Geçerdik sarı telin başına,

Sevda kokan türküler okurduk.

‘’İkimiz bir fidanın güller açan dalıyız. Sen benimle ben seninle bu hayatı yaşamalıyız’’

Ah be gülüm,

Neydi o günler,

Neydi o saatler,

Hep sarı telimize sarılırdık,

O hep aramızda yumak dokurdu.

Kusurlarımızı örterdi,

Lakin o aramızda olmazsa,

Belki burcu burcu kokan bu sevdamız,

Bir anda yok olup biterdi.

O kırgınlıklarımızı örtbas ederdi.

Tatlı ve temaşa bir hayatımız vardı.

Sarı tellerimize dokununca,

Bir yetim çocuğun başını okşuyor gibiydik.

Sen dizlerime başını yaslamış,

Derin ve hüzünlü türküler okurdun.

Ben ise senin sesinle büyülenmiş,

Kendimden geçmiştim.

O pınarın başında

Şu sarı sazımın telleri,

Senin saçlarını,

Senin bakışlarını andırırdı.

Şu gürbüz dağlarda akan pınarın sesi,

Senin bal damlatan dudaklarındaki

Tebessümlü konuşmanı andırırdı.

Her dem aklımdaydın.

Seni görüyor gibiydim.

Hani mor dağları bir sis kaplar,

Hani bir duman çöker ya?

Yeşil gözlüm,

Sen de onun gibiydin.

Nereye gidersek gidelim,

Sen benimdin ve ben de senindim.

Hani hep derler ya,

Ferhat Şirin’i için dağları delmiş.

Kerem Aslı’sı için yanıp kül olmuş.

Mecnun ise Leyla’sı için çöllere düşmüş.

Ben de senin için,

Deli divane oldum,

Etrafımı yakıp yıktım.

Hep seni aradım seni,

Kalbimin en derin uçlarında,

En kuytu köşelerinde,

Hem de derin ve hüzünlü bir yarayla.

Hicran gözyaşları dökerdim

Senin için.

Ayrılık türküleri okurdum

Senin sevdan için.

Ne sen bensiz olurdun,

Ne de ben sensiz.

Ağ be kalem kaşlım,

Ah be kirpikleri okkalı,

Yüzü aydan da güzel,

Yeşil gözlü sevdiğim.

BİRİ KÖR BİRİ SAĞIR BİRİ DELİDİR

Ey Allah’ım bunların günahı nedir.

Biri kör, biri sağır, biri delidir.

Herkesin hor bakıp ta nefret ettiği,

Biri kör, biri sağır, biri delidir.

Dökülmüş gariplerin saçının teli,

Elbiseleri yırtık, kanıyor eli

Dertleri çoktur, her hallerinden belli.

Biri kör, biri sağır, biri delidir.

Neden herkes onlarla alay ediyor,

Gören, bunlara kör, sağır, deli diyor.

Köşeye varıp üçü boyun büküyor.

Biri kör, biri sağır, biri delidir.

Aslanım, onların gidişi belliydi.

Biri kör, biri sağır, biri deliydi.

İkisi ağlarken, biri kederliydi.

Biri kör, biri sağır, biri delidir.

SENDE GÖÇÜP GİDERSİN BU ÂLEMDE

Boşuna sevinme ey zalim adam,

Sende göçüp gidersin bu âlemde.

Lüks hayat yaşayıp dolaşan madam,

Sende göçüp gidersin bu âlemde.

Nankörlük yaparak edersen isyan,

Bu âlem kudurtup ettirir ziyan.

Gelir hiçte beklemediğin o an,

Sende göçüp gidersin bu âlemde.

SEVGİLİMİN SAÇLARI

Sevgilinin saçları, deniz dalgası gibidir.

Etrafında martılar uçuşur, sesiz ve sakin.

Mas mavi deryada ki bu derin dalgalar,

Onun saçlarına dokunup yumak yapar lakin.

Ahenkli ahenkli esen badı saba,

Yarenin kulaklarına bir şeyler fısıldar.

Nağmeleri mi getirir, o vefasız

Aşk yaylasındaki sevgiliden acaba?

Ama sevgilinin bulunduğu

O ayaz yaylanın başında,

Ne duman eksik olur,

Ne de boran.

Meçhul doruklar üzerine aldığı beyaz gelinliği,

Üzerinde çıkarmadı hiçbir zaman.

Sevgiliye hep bir şeyler söylemek isterlerdi,

O tatlı ve temaşa haliyle, ağzında şeker kırıyor,

Dudağında bal damlatıyor olan sevgiliye,

Bir şeyler söylemek isterdi lakin.

O vefasız ırak ellerde olan sevgiliye

Derdi ki:

Yaren.

O gördüğüm zemherinin doruğunda hep ben vardım.

İçine gömülmüş olan taşlarında ise sen.

Uzayıp giden şu yeşil ovanın düzünde ben vardım.

Akıp giden ırmağında ise sen

Gökyüzünde kat kat olan bulutlarda

Ben vardım.

Ayrılık gözyaşlarını akıtan yağmurda ise sen

Ne ben sensiz olurdum,

Nede sen bensiz

Fırat ve Dicle gibi idik

Kömür gözlüm.

Ah sevdiğim.

Can sevdiğim.

SEN Mİ DERTLİ BEN Mİ DERTLİ

Sen arısın bende balın,

Sen mi tatlı ben mi tatlı?

Benim yaram senin halın,

Sen mi dertli ben mi dertli?

Sen denizsin bende kara,

Sen gezersin bende yara,

Düşmüşüm yine de dara,

Sen mi dertli ben mi dertli?

Sen avcısın bende ceylanım,

Sen gelirsin ben kaçarım,

Vuran sen ben yananım,

Sen mi dertli ben mi dertli?

Kaya aslan gez diyarı,

Kimse bulamaz pak karı,

Kefen beyaz gönlüm arı,

Sen mi dertli ben mi dertli?

HİÇ BİR ŞEYİMİZ YOK

Keyifli bir hayal bile kuramıyoruz,

Ona bile engel olmaya çalışıyorlar.

Aklımıza da hâkim olamıyoruz,

Onu bile ellerimizden almışlar.

Anlayan yok bu tuhaf hayatı,

Derdimiz bir iken binler kattı,

Dolar çıkınca herkes lirayı attı,

Onu bile ellerimizden almışlar.

EY YEŞİL GÖZLÜM

Ey yeşil gözlüm,

Senin gözlerine bakınca

Hatırlarım,

Ovaları, çimenleri, bağları

Sırma saçlarına bakınca

Anlarım,

Tepeleri, düzleri, dağları

Ey yeşil gözlüm,

Sen

Kış görmemiş beyaz bir gül,

Ben ise

Sararmış solmuş bir al gül.

Sen,

Yeni filizlenip gelişirken,

Ben,

Gözyaşlarımla seni sulamaya çalışıyorum.

Ey yeşil gözlüm,

Sen

Şarap içerken,

Ben o şarabın

Kokusunda olmuşum sarhoş.

Sen

Sigaranı içerdin masa başında,

Ben ise

Onun dumanıyla yıkılırdım.

Sen

Bir rüzgâr gibi geçerdin düzlerde,

Ben ise

Yaprak misali savrulurdum

Dört bir yana.

Sen beni benden aldın.

Ey yeşil gözlüm,

Ben

Bir şimşek gibiydim,

Güldüğümde

Yağmur olur yağardım.

Bir bulut gibiydim

Ağladığımda,

Topraklara hayat verirdim.

Ama sen,

Beni benden aldın sevdiğim.

Yeşil gözlüm,

Ben

Kendi kalbimde

Senin esirin oldum.

Sen ise

Benim kalbimin sahibi,

Ne ben sensiz olurum, ne de

Sen bensiz.

Yeşil gözlüm.

SEVGİLİ BABACIĞIM

Elimizden tutandır,

Gönlümüzde yatandır,

Derde derman katandır,

Sevgili babacığım.

Başımızda bekleyen,

Hasta düşüp inleyen,

Derdimizi dinleyen,

Sevgili babacığım.

Kanımız canımızdır,

Ömrümüz şanımızdır,

Bizim yarınımızdır,

Sevgili babacığım.

Aslan gönlümün yarı,

Gelmez bize zararı,

Evimizin çan zarı,

Sevgili babacığım

YÜZEN ADA

Üstünde toprak yüzüyor,

Altında balık geziyor,

Turistler buna ne diyor,

Gel de yüzen adayı gör.

Durgun suyu dağlık, bayır,

Etrafı yeşillik çayır,

Solhan’ın adını yayar,

Gel de yüzen adayı gör.

Evvelden beri var imiş,

Kimse dibin görememiş,

Parçacıklara bölünmüş,

Gel de yüzen adayı gör.

Yuvarlatır sanki tepsi,

Milleti yoldaştır hepsi,

Solhan’ımın garip sesi,

Gel de yüzen adayı gör.

Kaya aslan gelir dile,

Adı düşecek elbet dile,

Neşe gelir kalkar çile,

Gel de yüzen adayı gör

YAYLALAR

Yazın bin bir çiçek açar,

Etrafına neşe saçar,

Çeşit çeşit kuşlar uçar,

Bizim diyarda yaylalar.

Merada koyun meleşir,

Çoban kavalla dertleşir,

Herkes bir söyler inleşir,

Şöhreti dilde yaylalar.

Sürü yayılır meraya,

Kuzular girmiş sıraya,

Kışı kuş konmaz buraya,

Gelinlik giymiş yaylalar.

KAYA Aslan gez diyarı,

Yardan geçilmez gayrı,

Bitmez bu dağların karı,

Gelinlik giymiş yaylalar.

CEYLAN GÖZLÜ SEVDİĞİM

Birbirimizden ırak olsak bile,

Yinede birbirimize bağlıydık.

Unutamazdım seni,

Ahenkli ahenkli

Saçlarını,

Tatlı tatlı konuşmanı,

Salına salına yürüyüşünü,

Unutamam sevdiğim.

Unutamam.

YOLLAR AŞALIM

Ey pirim sen tut elimde,

Dağlar aşalım aşalım,

İlim dolaşsın dilimde,

Yollar aşalım aşalım.

Önünde çökeyim dizi,

Kimse hiç üzmesin sizi,

Uzun yollar bekler bizi,

Yollar aşalım aşalım.

Gidelim bizde sılaya,

Kimse girmesin belaya,

Herkes uğramış helâya,

Dağlar aşalım aşalım.

Fakirlerle buluşalım,

Mevlana’yı dolaşalım,

Rubailer okuyalım,

Engel aşalım aşalım.

Uzak diyarlara doğru,

Kırılmış kalplere doğru,

İlimsiz köylere doğru,

Yollar aşalım aşalım.

Aslan doğruluktan yana,

Hürmetim var pirim sana,

Öğretirsin doğruluk bana,

İlim aşalım aşalım.

EN SEVDİKLERİM

Mücadele etti hep zorluklarla,

Engelleri aştı o küçük yaşıyla,

Hep savaştı bir lokma için. Lakin

Mor dağlara benzerdi,

Emek harcıyordu durmadan,

Tutunmak istiyordu şu dünyaya.

Hasta olduğu zaman, ben

Ağlardım sessiz ve dalgın,

Kimse yardım etmediği an,

İnlerdim Fırat ve Dicle gibi,

Mağrur ve dingin

Melek gibi kalpliydi o?

Unutmadı hiç birimizi,

Kardeş, abi, bacı diye

Ayırmadı hiç bizi.

Destek oldu hepimize,

Dile düşürmedi hiç,

Eşe dosta saygı diye,

Razı ederdi hepimizi.

ÇİRKİN

Düşündüm bir an kendi kendime,

Çirkin insan var mı acep âlemde?

Mana buldum kendi sualime.

Çirkin insan bulunmaz bu âlemde?

YAR İÇİN

Aşkın zay ırmağına düşersen bir gün,

Kana kana o sudan içmelisin.

Ölüm döşeğinde dahi olsan o gün,

Yana yana o sudan içmelisin.

Issız çöllere atıldığın zaman,

Boşuna hiç kimseden eyleme aman,

Yar baldıran zehri ile geldiği an,

Kana kana o sudan içmelisin.

AL SANA DEMOKRASİ

Bir işe girmek istersen,

Sana, dayın var mı? Derler.

Hayır, yok demek istersin,

Hadi, başka kapı derler.

Çevrende adam istersin,

Sana, paran var mı? Derler.

Hayır, yok demek istersin,

Hemen, yürü oğlum derler.

Bir kızla çıkmak istersin,

Oğlum, cebin nasıl derler.

Cebim boş, demek istersin,

Çabucak ikile derler.

Demokrasiyi istersin,

Ama sen çok oldun derler.

Susar hemen oturursun,

Birde üstünde döverler.

BİR MEHMET VURULMUŞ DAĞIN BAŞINDA

Giden askerimiz dönmez oldu.

Ne olur mor dağlar sizler koruyun.

Nice ananın gözleri yaş doldu,

Ne olur mor dağlar, sizler koruyun.

Gönderdik Mehmet’i, yirmi yaşında.

Doğum günü yakındı, aybaşında.

Düşman pusu kurmuş, Cudi taşında.

Ne olur mor dağlar, sizler koruyun.

Sılada sevdiği bekleye durur,

Pusuyla sevdiğini, düşman vurur.

Kara haber köyüne tez duyulur.

Demedim mi mor dağlar, siz koruyun.

Doğum günü kara haber verilir,

Yareni ağlar ağlar yine bayılır.

Ana, bacı, kardeş yola koyulur,

Demedim mi mor dağlar, siz koruyun.

Şu mor dağlar neden böyle sıralı,

Bir Mehmet vurulmuş, ağır yaralı.

Kalmış tek başına, dağlar karalı,

Demedim mi mor dağlar, siz koruyun.

SORUN

Sevip de sevilmeyene,

Görüp te anlamayana

Yârinden ayrı kalana,

Sorun sorun aşkı sorun.

Zorba ile ayrılana,

Ayrılığı yaşayana,

Gam yükünü sırtlayana,

Sorun sorun aşkı sorun.

Yıllarca yar bekleyene,

Yârini göremeyene

Acı çekip hep yanana,

Sorun sorun aşkı sorun.

Yâri için dağ delene,

Dertli dertli ter dökene,

Yâri için diş çekene,

Sorun sorun aşkı sorun.

BİRİ HASAN BİRİ DE HÜSEYİN

Peygamberin iki gülü

Biri Hasan biri de Hüseyin.

Dünyanın acı iki direği,

Biri Hasan biri de Hüseyin.

Biri Küfe halkına kanıp giden,

Biri kükreyince dağları delen,

Biri geceleri nur ile gelen,

Biri Hasan biri de Hüseyin.

Biri evinde biride Kerbela da,

Biri zehirlendi. Biri oldu başından.

Biri kırk yedide öldü. Biri elli yedi yaşında

Biri Hasan biri de Hüseyin.

Onları duyan çekiyor acı,

Verilmedi birine İslam’ın tacı,

Bu dünyanın unutulmaz iki ağacı,

Biri Hasan biri de Hüseyin.

H.z Ali’nin iki göz bebeği,

Peygamberin gül kokan çiçeği,

Aslanın canından çok sevdiği,

Biri Hasan biri de Hüseyin.

HASRET BÜLBÜLÜ

Ayağında kan akarmış,

Türküleri can yakarmış,

Gülünden ayrı yaşarmış,

Zavallı hasret bülbülü.

Öyle güzel ötüyormuş,

Nice canlar yakıyormuş,

Gülünü hep arıyormuş,

Zavallı hasret bülbülü.

Ağaç dalına konarmış,

Türkü söyleyip ağlarmış,

Gül için ağıt yakarmış,

Zavallı hasret bülbülü.

Acısı çok derin imiş,

Yeri ağaç dalı imiş,

Tek derdi yar gülü imiş,

Zavallı hasret bülbülü.

Aslan derki bir gül olsam,

Erenler bağında açsam,

Bir defa dalında görsem,

Zavallı hasret bülbülü.

POLİS VE BÜLBÜL

Biri toz kondurmaz vatanına şanına,

Biri hep ayrıdır kavuşamaz canana,

Biri halkı için her şey gelir başına,

Biri polistir. Biriside bülbül.

Biri gülü için dağlarda gezen,

Biri zorluklara göğüsler geren,

Biri kanlı, biri yara silen,

Biri bülbüldür. Biriside polis.

Biri gece gündüz tutar nöbeti,

Biri yârine etmez ihaneti,

Biri kaybetmez asla emaneti,

Biri polistir. Biriside bülbül.

Biri gülünü, biri halkını saran,

Biri dikenden, biri hırsızdan koruyan,

Biri dertli, biri asayiş sağlayan,

Biri bülbüldür. Biriside polis.

Birinin adı var, birinin şanı,

Birinin yâri var, birinin vatanı,

Biri milleti için verir canını,

Biri polistir. Biriside bülbül.

Biri gülü için dağlarda öter,

Biri aslan için nöbetler tutar,

Biri halkı için canını atar,

Biri polistir. Biriside bülbül

ÇANAKKALEM_

Yiğitlere silahlar bağlanmış,

Alnına da ‘’şehitler’’ dağlanmış.

Düşmanların emeği boşaymış,

Çanakkale’m senin zaferinde

Yaralar açılmış candan cana,

Kanlar dökülmüş vatandan yana,

Beyaz gömlekler boyanmış kana,

Çanakkale’m senin zaferinde

Askerler köpürmüş hem de kinler,

Çanakkale’m dertli dertli inler.

Şehitler ‘’Allah’’ deyişin dinler.

Çanakkale’m senin zaferinde

Yiğitler durur büyük alanda,

Analar ağlar çocuk başında,

Türk anası öz yurdun başında,

Çanakkale’m senin zaferinde

Kayam derki, Çanakkale sana,

Dert ekledim öz topraktan yana,

Düşman boyun bükmüş öz vatana,

Çanakkale’m senin zaferinde

ALLAH BİZLERİ KORUSUN

Sözünde hiç durmayanda,

Bir söyleyip bir atanda,

İçki kumarla yatandan,

Allah bizleri korusun.

Babaya karşı çıkandan,

Anaya tokat atandan,

Kardeş kardeşi satandan,

Allah bizleri korusun.

Bir kıza pis bakanlar da,

Kızın canın yakanlar da,

Millete laf atanlar da,

Allah bizleri korusun.

Söz verip de dönenler de,

Bir de bana gülenlerde,

Kötülerle gezenlerden,

Allah bizleri korusun

BENİM FEYADIM

Biz kır çiçeğiyiz, dağın yamaçlarında,

Acıyla kaçarız, şu dikenli dağlardan.

Gelecek belirsiz, umut yok yarınlardan.

Keder ve hüzün dolup göçeriz dünyadan.

Hep feryatla yaşadık, kederle büyüdük.

Acıyla boğuşurken, sevgiyi de gördük.

Çoğu zaman, gözü yaşlı ölümden döndük.

Felekle büyüdük, şu yaşanmaz dünyada.

Bir kır çiçeği ki, yüzün güneşe döner,

Karanlık çökünce de umutları söner,

Gel dost, şu kır çiçeğine sevdayı öner,

Acı ve kederle göçülmez ki dünyada.

Aslanım oğul, etme sen de isyan.

Bak kır çiçeği de solgun, tarlalar ziyan.

Başını koy önüne, giden dostları an.

Acı ve kederle göçülmez ki dünyadan.

BİZİ BİZE DÜŞÜRDÜLER

Aklımızı sömürdüler,

Bizi bize düşürdüler.

Her şeyimizi aldılar,

Dağa ve taşa sürdüler.

Bir dal iken kopardılar,

Dört bir yana savurdular.

Rüzgâra rezil ettiler.

Bizi bize düşürdüler.

Gül oğlanım sende yanma,

Bunlar boşa geçer sanma,

Kötü insanlara kanma,

Bizi bize düşürdüler

KASVA BİLE RESUL İÇİN AĞLADI

Ahu figan ederim kendi kendime,

Kasva bile resul için ağladı.

Çare bulunmaz mı benim derdime,

Kasva bile resul için ağladı.

Zır zeber oldu, artık şu hayatım.

Onun için nice gözyaşı döktüm.

Ardın sıra oflayıp, yolun baktım.

Kasva bile resul için ağladı.

GÖZLERİM SENİ_

Gözlerim seni, gözlerim seni

Arıyor yine de gözlerim seni.

Irak bir elde mi söyle nerdesin,

Arıyor yinede gözlerim seni.

Yar yanında, yar yanında

Gül bile solar yar yanında.

Dostlar bırakıp ta gitmiş,

Yaren oturuyor, yaren yanında.

Yaz gelecek, yaz gelecek

O mektubu yaz yaz gelecek.

Bu sert kışta geçer ise,

Bilesin ki yine yaz gelecek.

BENİM HAYALİM

Alaca karanlığa güneş yapardım,

Fakirler ısınsın sevinsin diye.

Bütün küskünleri bir yere toplardım,

Dostluk kardeşlik kurulsun diye.

Gök kuşağına merdiven dayar, üstüne çıkardım.

Basamak basamak varıp, insanlara bakardım.

Kahpe feleğin çemberini, ta orda yakardım.

İnsanlar üzülmesin sevinsin diye.

Issız çöllere, sayısız fidan dikerdim.

Kat kat bulutlar olup, sular dökerdim.

Bir sevgi misali, üstüne çökerdim.

İnsanlar üzülmesin sevinsin diye

Âlem insanları eyledi böyle beter,

Allah’ın gücü her şeye yeter.

Aslanım bunlar bir hayal eder,

İnsanlar üzülmesin sevinsin diye.

EKMEK

Bir lokma ekmek misalim,

Nice boğazlara düştüğüm.

Budur benimde ahvalim,

Çokça zorluklardan geçtim.

Firavuna zehir oldum,

Boğazını delip geçtim.

Arı ile sırdaş olup,

Şu Nemrutu ezdim geçtim.

Nice insanlar hep koştu,

Kimi fakir kimi açtı,

Ölüm onları da seçti,

Ben ise gül çiçek açtım.

Fakire sofrayı kurdum,

Gözyaşına çare buldum,

Tane iken una döndüm,

Çokça boğazlardan geçtim.

Buğday iken ekmek oldum,

Aslanıma çare buldum,

Allah’ın nimeti oldum,

Zorbaları ezdim geçtim.

YILAN BİLE RESULULAH İÇİN BEKLEDİ

Ey yarenler bu sözümü dinleyin,

Yılan bile resul için bekledi.

Kem küm etmeyin, hayretle izleyin.

Yılan bile resul için bekledi.

Birinden duymuş garibanım sözü,

Gelecek dünyanın nurani yüzü,

Görmeyi beklemiş o iki gözü,

Yılan bile onun için bekledi.

Kâfirin ateşi bir günde söndü,

Zalimane dünya tersine döndü,

O Resul ki şu âleme geldi,

Yılan bile onun için bekledi.

YER GÖK RESULULLAH İÇİN AĞLIYOR

Zevk u sefa ile dalmıştım ki şu âleme,

Baktım ki ne göreyim, âlem bile ağlıyor.

İnanmadım önce, düşündüm kendi kendime,

Baktım ki ne göreyim, yer gök bile ağlıyor.

Elbet vardır bunun bir hikmeti dedim.

O an bir şeylerin döndüğünü gördüm.

Bir an oldu ve ben kendime geldim,

Meğer Resulullah için yer gök ağlıyor.

Hepimizin gözleri yaşla dolsun,

Anam babam yoluna kurban olsun.

Der Aslan bu bize bir ibret olsun,

Yer gök Resullullah için ağlıyor.

ON DOKUZ MAYIS

Marşları birlikte okuyalım,

Bu gün bizim bayramımızdır.

El ele verip de kutlayalım,

Bugün bizim bayramımızdır.

On dokuz mayıstan bu yana,

Adımız yine duyuldu cihana.

Kimse dokunamaz bu vatana,

Bugün bizim bayramımızdır.

Atam hediye etti onu bize,

Bu gün düşmanlar geldi dize,

Bingöl, Erzurum, Kars, Rize

Bugün bizim bayramımızdır.

Samsun o gün bir kartal oldu,

Yükseldi kâfirin rengi soldu,

Bütün vatana neşe doldu,

Bugün bizim bayramımızdır.

Aslan derki canım ana,

Bandırmadan ta Samsuna,

On dokuz mayıstan bu yana,

Bugün bizim bayramımızdır

GURBET SEN BAŞA BELASIN

Hiç kızma ona ve buna,

Gurbet sen başa belasın.

Ayrı düşürdün vatana,

Gurbet sen başa belasın.

Hiç bilmeden sana geldik,

Aç karınla geri döndük,

Umutsuzca zorda kaldık,

Gurbet sen başa belasın.

Hep yolları ayırırsın,

Zalimleri kayırırsın,

Dostu dosta vurdurursun,

Gurbet sen başa belasın.

Koydun Aslanımı ayrı,

Dönemez vatana gayrı,

Artık yok bu işin hayrı,

Gurbet sen başa belasın.

BANA DARGIN

Ey sevdiğim dilber kaşı karalı,

O yar bana dargın, bende o yara.

Bir avcı misali ceylan yaralı,

O yar bana dargın, bende o yara.

Gözlerimin yaşı sele dönüyor,

Neşeli günlerim hemen bitiyor,

Sararan rengim birden soluyor,

O yar bana dargın, bende o yara.

Hazan yeli gibi eser gezersin,

Kayacığın yüreğini yakarsın,

Solhan’a dönmez ki niye beklersin.

O yar bana dargın, bende o yara.

ÇAĞDAŞLAŞMA

Kanun ve nizamlar kuruldu,

Bütün planlar halka sunuldu,

‘barış yolu’ denmesiyle halk doğruldu.

Türkiye’mde görülen çağdaşlaşmaya bakın.

Avrupa seviyesine ulaşıldı,

Gazete ve dergiler basıldı,

Sanayi ve fabrikalarda kuruldu,

Türkiye’mde görülen çağdaşlaşmaya bakın.

Kayam bu cumhuriyet bir gelecektir.

Senin gibi gençleri de bekleyecektir.

Demokrasi ile herkes eşitlenecektir.

Türkiye’mde görülen çağdaşlaşmaya bakın.

ŞANLI BİNGÖL’ÜM

Çadır kururuz Bingöl’e dağlara,

Duyurun bunu yaşayan sağlara,

Ayrılmayız ne deme, ne çağlara,

Seninle bir bütünüz, can Bingöl’üm.

Ne edelim, yine hayat hayattır.

Harap olduk, ama yine gönül ferahtır.

Göğsüne şu mertlik şanını taktır.

Seninle bir bütünüz, can Bingöl’üm.

Durmaz olduk gideriz, artık coşarak,

Yiğit deyip arkasında koşarak,

Ve her gün bir deprem ile yaşarak,

Seninle bir bütünüz, can Bingöl’üm.

Gezer aslanım sıladan sılaya,

Düşmüş yine garipten bir belaya,

Boyanmış elbisesi kap karaya,

Biz bir bütünüz şanlı Bingöl’üm.

YAZIKLAR OLSUN

Yazıklar olsun bize.

Büyük bir imparatorluğu yok saydık.

Bize hep düşman olan,

Avrupa kültürüne kaydık.

Kendi dilimizi bırakıp,

Onların dilini yaydık.

Yazıklar olsun bize.

İslamiyet’ten utanıp,

Dinsizliği saydık.

Halkımıza fitne fesat sokanları,

Utanmadan dost gördük.

Doğulu olduğumuzdan utanıp,

Kendimizi batılı gördük.

Yazıklar olsun,

Yazıklar olsun bize.

SELAM BENDEN

Selam benden,

Sevip de sevilmemiş olanlara.

Selam benden,

Görüp de alamamış olanlara.

Selam benden,

Darda kalmış olanlara.

Selam benden,

Okumamış olup okutanlara.

Selam benden,

İnsanı insan bilenlere

Selam benden,

Herkese hürmet edenlere

Selam benden,

Selam benden.

İŞTE BENİM HAYAT

Ne fakirim ne öksüzüm,

Ne deliyim ne divaneyim,

Ne imamım ne dervişim,

İşte benim hayat böyle.

Akıl tutmaz erlerdenim,

Saz çalamaz körlerdenim,

Mektep bilmez köylerdenim,

İşte benim hayat böyle.

Tutmaz dilim aldı ağrım,

Ne dilsizim nede sağırım,

Ne bir haber ne çağırım,

İşte benim hayat böyle.

Okur oldum hep köylerden,

Adım düşmez oldu dilden,

Garibim ben gurbet elden,

İşte benim hayat böyle.

Aslan okurda yazar mı?

Doğru sözü hiç bozar mı?

Gurbet elde boş gezer mi?

İşte benim hayat böyle.

YUNUSU GÖRDÜM RÜYADA

Dinleyin beni ey dostlarım,

Yunusu gördüm rüyada.

Dertliyim hem ahu zarım,

Yunusu gördüm rüyada.

Dervişle sohbete daldım,

Kaldım tesirinde kaldım,

Uyanınca dertten yandım,

Yunusu gördüm rüyada.

Sohbetine doyum olmaz,

Solmaz hiçte rengi solmaz,

Kanlı gözyaşlarım durmaz,

Yunusu gördüm rüyada.

Elinde sazımla durdum,

Vardım divanına vardım,

Aşkın âlemine daldım,

Yunusu gördüm rüyada.

Kaya Aslan yüzün güler,

Allahtan aşkını diler,

Gözyaşını bir bir siler,

Yunusu gördüm rüyada.

BÖYLE OLUR MU?

Nasihatim dinle, sözümdür sana.

Sevdiğinden hiç ayrılmak olur mu?

Kimse dokunamaz nazlı cana,

Canandan böyle ayrılmak olur mu?

Elin oğlu bekler, elin elin kızını,

Oku gözyaşıyla güzel yazını,

Karalar bağlama garip başını,

Başını da böyle eğmek olur mu?

İnsan unutamaz ömür boyunca,

Sevdadır bu, deli gönle olunca

Sılaya varıp ta, hemen dönünce,

Sevdiğinden hiç ayrılmak olur mu?

ABDAL OLALIM

Okur olup ta gidelim,

Kapı kapıyı gezelim,

Türkmen eline varalım,

Abdal olalım olalım.

Yolaklarda es geçelim,

Kardelen deyip seçelim,

Âlim olup sır biçelim,

Adam olalım olalım.

Nece olup ta soralım,

Abdalım piri bulalım,

Rubailer okuyalım,

Âşık olalım olalım.

Selam edelim can dosta,

Elbet kalmayız yasta,

Laf edelim şu rastta,

Aydın olalım olalım.

Mamur deyip de geçilmez,

Ot tırpansız hiç biçilmez,

Laflar Aslandan geçilmez,

Adam olalım olalım.

AFFET EY BİZİ YARADAN

Şu dünyaya tüccar geldik,

Hem eğlendik, hem de güldük.

Fakire dilenci dedik,

Affet bizi ey yaradan.

Selam vermeyi unuttuk,

Kötülerle hep buluştuk,

Düşmanla el ele tuttuk,

Affet bizi ey yaradan.

Namazı kılamaz olduk,

Yoksulu soramaz olduk,

İslam’ı bilemez olduk,

Koru bizi ey yaradan.

Dünyaya tüccar gelmişiz,

Hayat güzeldir demişiz,

Keyif çatıp eğlenmişiz,

Affet bizi ey yaradan.

Toprak bizleri yutuyor,

Yarama oklar batıyor,

Yetimler ele bakıyor,

Affet bizi ey yaradan.

Aslan yine dert yanıyor,

Ellerin açmış ağlıyor,

Gönül yarası çağlıyor,

Affet bizi ey yaradan.

GÖRECEKSİN NELER

Gözlerimin yaşına bak,

Göreceksin neler neler.

Dertli dertli yüzüme bak,

Göreceksin neler neler.

Ağladığım günler oldu,

Gözlerime yaşlar doldu,

Ümitleri bir bir soldu,

Duyacaksın neler neler.

Her gün sizleri özlerim,

Tutulmaz oldu dizlerim,

Yollarınızı gözlerim,

Duyacaksın neler neler.

Yandı yürek küle döndü,

Bütün ümitlerim söndü,

Aşkımı yüreğime gömdüm,

Duyacaksın neler neler.

Aslan yedi yıl durur mu?

Gözlerinde yaş kurur mu?

Böyle hayat hiç olur mu?

Göreceksin neler neler.

BU DÜNYADA YAŞAMIŞSIN BOŞU BOŞUNA

Şayet, sevgi saygı nedir hiç bilmemişsen,

Bu dünyada yaşamışsın boşu boşuna

Kin ve nefret ile büyümüşsen,

Bu dünyada yaşamışsın boşu boşuna

Oğul kulak ver ve duy artık şu sesimi,

Ben çok çile çektim, ağır aldım dersimi.

Ne İzmir’i ne Solhan’ı nede Dersimi

Görüp gideceksin boşu boşuna.

Sende unutma hiçbir zaman kendi özünü,

El âlem laf etmesin hiç senin sözüne.

Kin bürümüşse ela gözünü,

Sen de yanıp gideceksin boşu boşuna.

Geçmişini unutma, kötülükten sakın,

Hep arkana ve birde önüne bakın.

Gör kimler senden uzak, kimler sana yakın.

Sonra ölüp gideceksin boşu boşuna.

NE OLUR DÖNÜN KÖYLERE

Ne olur dönün köylere,

Adınız düşsün dillere,

Varmayın ırak ellere,

Ne olur dönün köylere.

Sizleri çokta özledim,

Yollarınızı gözledim,

Kınalı ayak dizledim,

Ne olur dönün köylere.

Geldim çeşmenin başına,

Baktım siyahî taşına,

Kimse bakmaz gözyaşına,

Ne olur dönün köylere.

Yaramı kanattı derdim,

Uzak ele gidemedim,

Tek başıma ötemedim,

Ne olur dönün köylere.

Evleriniz harap olmuş,

Bağ bahçeleriniz solmuş,

Gözlerime yaşlar dolmuş,

Ne olur dönün köylere.

Bende dünyada korkarım,

Çoktur hain düşmanlarım,

Kurtlar olmaz yoldaşlarım,

Ne olur dönün köylere.

Bugün çıktım bir kayaya,

Baktım virane dünyaya,

Kimse görünmezdi güya,

Ne olur dönün köylere.

KAYA Aslan’ı özledim.

Yollarını çok gözledim,

Gelmeyince hep inledim,

Ne olur dönün köylere.

DAHA KAÇ YÜZÜN VAR BENDE BİLEYİM

Bir yanın buluttur, bir yanın güneş,

Daha kaç yüzün var nerden bileyim.

Bir yanın su iken, bir yerin ateş,

Söyle kaç yüzün var bende bileyim.

Bir yandan fakirdir, evin ve ocağın,

Bir yandan zengindir, köşkün sarayın

Ne parlar, ne söner güneşin, ayın

Söyle kaç yüzün var bende bileyim.

Acem elde bile duyulur sözün,

Kin ve nefret ile görünür yüzün,

Ne zenginlik ne fakirliktir özün,

Söyle kaç yüzün var bende bileyim.

BEN YALNIZ KALACAĞIM

Bir korkudur içimi salmış,

Ben de yalnız kalacağım.

Gözlerime yaşlar dolmuş,

Ben de yalnız kalacağım.

Dünyayı sonsuz sanmışım,

Bilmedim ki aldanmışım,

Herkesten ayrı kalmışım,

Ben de yalnız kalacağım.

Şimdi ise gömecekler,

Kokuşmasın diyecekler,

Bir bir eve dönecekler,

Ben de yalnız kalacağım.

Demezler ki ne yapacak,

Bu karanlıkta nasıl kalacak,

Yılan ve fare gelecek,

Ben de yalnız kalacağım.

NERDEN BİLECEKSİN

Nerden bileceksin sen, nerden

Yeşillikler gülerken, bulutların ağladığını

Şimşekler çakarken, göğün gürlediğini

Kimi insan ölürken, kimisinin doğduğunu

Nerden bileceksin sen, nerden.

Zenginin yerken, fakirin baktığını

Zalimlerin yetim yuvası yıktığını,

Nerden bileceksin sen, nerden

Oğlun ana ve babayı attığını,

Onların ise dışarıdan yattığını,

Nerden bileceksin sen, nerden.

SEN DE GİDERSİN

Dere kenarındaki kumlu toprak,

Dağılır dağılır sende gidersin.

Ağaç dalındaki kuru bir yaprak,

Savrulur savrulur sende gidersin.

Dem yaşamış şu gariban ak saçlı,

Hem güngörmüş, hem de çok ağır başlı.

Dolu gözleri, her dem kanlı yaşlı,

Ağlaşır ağlaşır sende gidersin.

Mor dağa yaslanmış kuru meşe,

Kök salmışsın dağa hem de taşa,

Asil olma oddan beter güneşe,

Kurutur kurutur sende gidersin.

Gör alacakaranlıklı bir yeri,

Ne penceresi vardır, nede deri,

Dünyada işlemişsen çokça şerri,

Utanır utanır sende gidersin.

Dem yaşamış, şu ak saçlı ihtiyar,

Hem muammalıdır, hem de bahtiyar,

Aslanım ıraktır, etme ahtı yar,

Yıkılır yıkılır sende gidersin.

AHİR ZAMAN

Kurt koyunla gezer, çobanda şaşkın,

Divane gönüller dertlerle şaşkın,

Unutulmaz, Allah yücedir aşkın.

Ahir zaman geldi mi yanarız dost.

Seven gönüllere dolunmuş talan,

Hayat bu ise vallahide yalan.

Öksüzün hakkını boş yere alan,

Ahir zaman geldi mi yanacak dost.

Baykuş cömert olmuş, yılanda kardeş,

İnsanoğlu kadar oldular sırdaş.

Koyun kurtla olmuş garip bir yoldaş,

Ahir zaman geldi mi yanarız dost.

Biz tüccarız, geldik garip dünyaya,

Gideceğiz dünyadan hem de yaya,

Ne olur sözüm dinle Aslan KAYA,

Ahir zaman geldi mi yanarız dost.

SEYYAHI BÜLBÜL

Seyyahı bir bülbül oldum,

Şeref yaylasına kondum,

Gülümden ayrı düşünce,

Yine dertten derde daldım.

Ayaklarım kanar oldu,

Gözlerime yaşlar doldu,

Rengim çok sararıp soldu,

Acı ve kedere kondum.

GEL DE İNANMA

Yağmur toprakla sevişirken,

Rüzgâr yaprakla dans ederdi.

Dağlar beyaz gelinliği giyerken,

Karlar toprağın üstünü örterdi.

Bulut ise yüklendiği zaman,

Yağmur imdadına gelirdi.

Gözyaşlarını akıttığında,

Fırat ve Dicle kan kusar,

Etrafına zarar verirdi.

Gök kuşağı yayını çizip,

Kuşlarla ip atmaca oynardı.

İnsanlar ise her şeyden habersiz,

İşlerini yapmaya bakardı.

KİMİM BEN

Ben kimim? Diye haykırdım bir an.

İnsansın insan? Diye bir ses duydum.

Hayvanlardan farkım ne? Dedim o zaman.

İnsansın insan? Diye bir ses duydum.

Biraz düşüneyim dedim o an,

Ölürsem ne şöhret kalır nede şan.

Kendimi bulayım dedim o zaman,

İnsansın insan? Diye bir ses duydum.

İŞTE MEYDAN

Ben de aşığım diyorsan,

Buyurun, meydana gelsene?

Sevip de sevilmiyorsan,

İşte divanım, gelsene?

Ben de imamım diyorsan

Sarığın takıp gelsene?

Sen dinden bahsediyorsan,

İşte meydanım, gelsene?

Bin bir acı yaşamışsan,

Sen Kerbela’ya gelsene?

Baş ve omuzdan olmuşsan,

İşte meydanım, gelsene?

Aç karınla yaşamışsan,

Buyrun sofraya gelsene?

Kuru ekmekle doymuşsan,

İşte benim sofram, yesene?

Sen Aslanı tanıyorsan

Buyrun divana gelsene?

Hakkımda laf ediyorsan,

İşte divanım, gelsene?

,